مراقبت های بعد از سوراخ کردن گوش کودک

برخی از والدین دوست دارند گوشواره کوچکی در گوش نوزادشان بدرخشد، درحالی‌که برخی دیگر از تصور سوراخ کردن گوش کودک خود وحشت‌زده می‌شوند. سوراخ کردن گوش نوزاد مسئله و انتخابی شخصی است. والدین وظیفه دارند، بعد از انجام این کار، از سلامت نوزادشان اطمینان حاصل کنند. شاید دلیل پزشکی مشخص و منعی برای این کار وجود نداشته باشد اما این کار بدون خطر و ریسک نیست و می‌تواند مشکلات و عوارضی را برای یک نوزاد یا شیرخوار کوچک به دنبال داشته باشد.

اگر قصد دارید حتماَ گوش‌های کودکتان را سوراخ کنید، بهتر است بگذارید کمی بزرگ‌تر شود، آن‌قدر که نظر خودش را بپرسید، چون این گوش‌های کودک شماست! اما اگر می‌خواهید بدون این که نظر خود کودک را مشخص کنید، گوش‌هایش را سوراخ کنید ایمن‌ترین روش این است که از یک پزشک متخصص بخواهید این کار را با سوزن مخصوص برای شما انجام دهد، چون همه مراکز سوراخ کردن گوش از تجهیزات یا کارکنان مناسب برای کار با کودکان خردسال برخوردار نیستند.

به عنوان مثال، تفنگ‌های سوراخ‌کننده گوش نمی‌توانند استریل شوند، بنابراین ابتلا به هپاتیت یا عفونت‌های دیگر از طریق آنها امکان‌پذیر است.

چرا والدین تصمیم به سوراخ کردن گوش کودک خود می‌گیرند؟

والدین به دلایل مختلفی تصمیم می‌گیرند گوش نوزادشان را سوراخ کنند. برخی اعتقاد دارند سوراخ کردن گوش کودک در سنین پایین باعث می‌شود نوزاد درد و ناراحتی کمتری را نسبت به دوران بزرگسالی احساس کند.

از طرف دیگر، برخی دیگر از والدین به‌دلیل ارزش‌های سنتی یا فرهنگی گوش نوزادشان را سوراخ می‌کنند. درمورد کودکان کوچک‌تر، این کار برای تشخیص جنسیت نوزاد انجام می‌شود. نوزادی که گوشواره کوچکی به گوش دارد با نوزاد پسر اشتباه گرفته نخواهد شد!

دلیل این کار هرچه باشد، بسیاری از والدین در سراسر جهان انتخاب می‌کنند که گوش نوزادشان را سوراخ کنند.

بهترين سن سوراخ كردن گوش نوزاد

سن مشخصی برای سوراخ کردن گوش کودک وجود ندارد و صرف نظر از سن، سوراخ کردن گوش تا زمانی که به درستی و بهداشتی انجام شود خطرناک نیست. برخی از والدین این کار را زمانی انجام می‌دهند که نوزادشان تنها چند هفته سن دارد، در حالی که برخی دیگر ترجیح می دهند تا یک سالگی او صبر کنند.

از آنجا که سیستم ایمنی نوزاد هنوز در حال رشد است، بهتر است کمی بیشتر صبر کنید. کارشناسان توصیه می کنند حداقل شش ماه صبر کنید و بهتر است در یک سالگی سوراخ شود. چه بسا بهتر است کمی بیشتر صبر کنید و اجازه دهید کودک خودش تصمیم بگیرد. بهترین سن برای سوراخ کردن گوش کودک 6 سالگی به بعد است تا نظر خود کودک را نیز بپرسید.

چه کسی باید گوش های نوزاد را سوراخ کند؟ معمولاً فروشنده جواهرات یا جواهرساز خانوادگی گوش های نوزاد را سوراخ می کند. اما توصیه میشود از متخصص اطفال یا متخصص پوست بخواهید گوش نوزاد را سوراخ کند.

انتخاب جنس و نوع مناسب گوشواره کودک

اگر قصد خرید گوشواره‌ فلزی برای نوزاد خود دارید، برای جلوگیری از ایجاد حساسیت و تحریک گوش نوزاد از گوشواره‌هایی با جنس طلا یا نقره خالص استفاده کنید. چون طلا کمترین میزان حساسیت و کمترین خطر عفونت را به‌دنبال دارد. البته باید بدانید که فلزاتی همچون نیکل و کبالت آلرژی‌زا هستند و افراد زیادی به این متریال‌ها حساسیت دارند. از این رو کارشناسان توصیه می‌کنند از طلای سفید برای کودکان پرهیز کنید زیرا طلای سفید حاوی نیکل است و ممکن است بدن کودک به آن حساسیت نشان دهد.

انتخاب گوشواره مناسب برای نوزاد اهمیت زیادی دارد. گوشواره‌ای که برای نوزاد می‌خرید باید کوچک، صاف و گرد باشد. گوشواره نباید لبه‌های تیز داشته باشد و بست یا قفل گوشواره باید در قسمت پشت گوش قرار بگیرد. بهتر است از گوشواره‌های آویزان استفاده نکنید. ممکن است نوزاد به‌راحتی گوشواره‌ها را از گوش خارج کند، آن‌ها را بکشد و به گوش آسیب برساند. حتی ممکن است نوزاد به‌علت قورت دادن و به دهان گذاشتن گوشواره دچار خفگی شود.

چگونه می‌توان گوش کودک را با کمترین درد سوراخ کرد؟

نحوه سوراخ كردن گوش نوزادان در کاهش درد آن موثر است. از پزشک یا فردی که قرار است گوش کودکتان را سوراخ کند بخواهید تا کرم‌های موضعی بی‌حس‌کننده همچون لیدوکائین را برای بی‌حس کردن لاله گوش کودک استفاده کند. برای سوراخ كردن گوش نوزاد بدون درد، حدودا ۳۰ تا ۶۰ دقیقه پیش از سوراخ کردن، یک لایه کرم بی‌حسی روی لاله گوش قرار دهید و یک لایه کیسه پلاستیکی روی آن بکشید. بعد از سوراخ کردن هم می‌توانید روی محل یخ بمالید تا ناراحتی آن از بین برود.

اغلب کودکان از انجام چنین کاری می‌ترسند و مضطرب می‌شوند به همین خاطر مهم است که به عنوان والدین کودک از قبل با او صحبت کنید و توضیح دهید که این کار بسیار سریع انجام می‌شود و درد کاملا خفیفی دارد که ماندگار نیست.

موارد منع سوراخ کردن گوش کودکان

سوراخ کردن گوش عمل پیچیده‌ای نیست و عوارض جانبی خاصی ندارد، اما دارای برخی موارد منع مصرف است که بیشتر آنها موقتی هستند. اول از همه، باید درک کنید که اگر کودک دارای مشکلات جدی سلامتی است که تنها با سوراخ کردن گوش افزایش می‌یابد، نباید گوش‌هایش را سوراخ کنید.

این موارد شامل بیماری‌های خونی، دیابت، بیماری‌های التهابی گوش از جمله بیماری‌های مزمن، مشکلات عصبی، آلرژی‌های شدید و غیره است. همچنین اگر کودک در حال دندان درآوردن، سرماخوردگی یا قرار است واکسینه شود، برای سوراخ کردن گوش عجله نکنید.

خطرات ناشی از سوراخ کردن گوش نوزاد

عفونت

در صورتی که تجهیزات سوراخکاری استریل نباشد یا گوشواره کثیف باشد ممکن است نوزاد دچار عفونت شود. اگر گوشهای نوزاد قرمز و متورم شد و یا نوزاد تب داشت، با پزشک تماس بگیرید.

تشکیل کلوئید

بدن نوزاد تمایل دارد بعد از سوراخ کاری به بهبود خود بپردازد. اما گاهی اوقات بیش از حد بهبود می یابد و در نتیجه بافتهای زخم قابل توجهی به نام کلوئیدها تشکیل می شود. کلوئیدها اغلب نیاز به مداخله پزشکی یا جراحی دارند.

واکنش های آلرژیک

ممکن است نوزاد به فلز مورد استفاده در گوشواره واکنش آلرژیک نشان دهد. پیشنهاد می شود برای گوشواره های نوزاد از فلز طلا، نقره خالص یا استیل جراحی استفاده شود. ممکن است گوشواره های ساخته شده از فلزات دیگر مانند نیکل باعث عفونت شوند.

خطرات خفگی یا انسداد گوش

هنگام خرید گوشواره هایی را انتخاب کنید که به راحتی باز نشود. باز شدن گوشواره نوزاد را در معرض بلعیدن و خطر خفگی یا انسداد گوش قرار می دهد. ممکن است قسمت های کوچک گوشواره وارد گوش نوزاد شود و عوارضی ایجاد کند.

پاره شدن

اگر گوشواره های نوزاد آویز باشد، ممکن است نوزاد آن را بکشد یا آویز به چیزی بچسبد و گوش را پاره کند.