رفلاکس معده نوزادان

ریفلاکس معده زمانی بروز می کند که مری نوزاد کاملا رشد نکرده و عضلات توانایی نگهداری مواد غذایی در معده را ندارند.

بیماری رفلاکس معده به مری (GERD) که اختلال گوارشی طولانی مدت (مزمن) است: این بیماری زمانی رخ می‌دهد که محتویات معده به مری برمی‌گردد. هنگامی که اختلالات گوارشی در کودکان بطور مکرر رخ می‌دهند، بهتر است به یک متخصص مراجعه شود.

اگر کودک شما مبتلا به رفلاکس معده است باید به دنبال درمان توسط یک متخصص اطفال باشید. متخصص اطفال گزینه‌های درمانی مناسب را بسته به شدت وضعیت کودک و علائم وی توصیه خواهد کرد. متخصص اطفال همچنین باید کودک مبتلا به بیماری رفلاکس معده را تحت نظارت قرار دهد تا از بروز مشکلات طولانی مدت پیشگیری کند یا آن ها را درمان کند. بیماری رفلاکس معده به راحتی با داروی مناسب قابل درمان است هرچند این داروها باید توسط یک متخصص تجویز شوند و نباید بدون نسخه تهیه شوند.

نشانه های ابتلای نوزاد به رفلاکس گوارشی

• کولیکی است (مدت زیادی گریه می‌کند).
• اغلب به علت درد از خواب بیدار می‌شود.
• انگار ناراحت است، پیچ و تاب می‌خورد.
• ظاهراً دقیقاً پس از تغذیه احساس ناراحتی می‌کند.
• از خوردن امتناع می‌ورزد یا به مدت کافی شیر نمی‌نوشد (شاید نوزاد پشتش را خم کند و نوشیدن شیر را پایان دهد یا بخواهد اغلب شیر بنوشد – نوشیدن شیر آرام‌بخش است و شیر مادر به عنوان ضداسید عمل می‌کند).
• از گلو صداهایی خارج می‌کند و تنفسی غیرمعمول دارد.
• دچار مشکل تنفس است – عفونت های تنفسی به دفعات، خس و خس کردن.
• انگار به آسم مبتلاست.

روش آرام کردن نوزاد مبتلا به رفلاکس گوارشی

1. به گریه های نوزاد توجه کنید

بچه‌های مبتلا به رفلکس گریه می‌کنند، زیرا اذیت می‌شوند و گریه نیز باعث افزایش فشار داخل شکم می‌شود و رفلکس را تشدید می‌کند. گریه کردن همچنین احتمال به درون بردن هوا و به دام افتادن حباب‌ها در شکم را بیشتر می‌کند که در نتیجه، مشکل نیز تشدید می‌شود. به گریه نوزاد هرچه سریع‌تر و با حساسیت بیشتری پاسخ گویید.

2. به مقدار کم و دفعات بیشتر تغذیه کنید

هرچه غذای وارد شده به شکم در یک وعده کمتر باشد، شدت رفلکس کمتر است و شکم سریع‌تر خالی می‌شود. بنابراین، مقدار کمتر و دفعات بیشتری فرزندتان را تغذیه کنید. همچنین هرچه دفعات تغذیه بچه بیشتر باشد، آب دهان بیشتری تولید می‌کند و این مایع به خنثی کردن اسید شکمی کمک خواهد کرد. آب دهان حاوی ماده‌ای است که لایه های آسیب دیده مری را التیام می‌بخشد. قانون کلی این است که دفعات تغذیه را دو برابر کنید و میزان آن را به نصف رسانید.

3. با شیر مادر تغذیه کند

شیر مادر دو برابر سریع‌تر از شیر خشک هضم می‌شود و شامل آنزیم‌هایی است که به گوارش کمک می‌کند. در واقع، همچون ضداسیدی طبیعی عمل می‌کند.

4. شیر خشک را عوض کنید

شاید نوزاد به رفلکس آلرژی به غذا و شیر مبتلا شده است. در چنین شرایطی پزشک کودکان شیرخشک ضدحساسیتی را نسخه می‌کند که روده‌های حساس، پروتئین یا قند را بهتر تحمل کند و غذا آسان‌تر هضم ‌شود.

5. از تکان دادن‌ های شدید خودداری کنید

حدود نیم ساعت پس از تغذیه فرزندتان از تکان دادن شدید و بالا و پایین انداختن او پرهیز کنید. زیرا تحرک بیش از حد نوزاد باعث می‌شود که محتویات شکمی او جابه‌جا شود و به مجرای مری بازگردد.

6. جاذبه زمین کمک می‌کند

حدود سی دقیقه پس از تغذیه، بچه را راست قامت به سمت بالا نگه دارید (اگر نگه داشتن او در آغوشتان، شما را خسته می‌کند، او را در حمل‌کننده‌ی آغوشی حمل کنید).

7. به او اجازه‌ی آروغ زدن بدهید

اگر به بچه شیر مادر می‌دهید، هنگام عوض کردن سینه، به او اجازه‌ی آروغ زدن بدهید. اگر با شیشه شیردهی می‌کنید، پس از هر 80 تا 120 میلی‌لیتر نوشیدن شیر صبر کنید تا آروغ بزند.

8. از پستانک استفاده کنید

پستانک می‌تواند برای بچه‌ی مبتلا به رفلکس شدید، یاری‌رسان باشد. مکیدن پیاپی، ترشح آب دهان را تحریک می‌کند و به خنثی شدن اسید شکمی کمک می‌کند.

9. پوشک را شل ببندید

پوشک و کمربندهای سفت باعث فشار داخل شکم و تشدید رفلکس می‌شود.

10. بستر نوزاد را شیب دار کنید

نوزادان مبتلا به رفلکس اغلب شب‌ها به شکل دردناکی از خواب بیدار می‌شوند. وقتی نوزاد روی سطحی مسطح می‌خوابد، از فواید جاذبه زمین بهره‌مند نمی‌شوند. بستر شیب دار به پایین نگه داشتن غذا درون شکم بچه کمک می‌کند. اگر فرزندتان در خواب بی‌قرار است، با استفاده از آجر یا کتاب‌، سر گهواره یا تخت نوزاد را حدود 30 درجه از زمین بلند کنید. از بالشتک مخصوص رفلکس استفاده کنید تا هنگام تعویض پوشک سر او بالاتر از سطح بدنش باشد و به این ترتیب از سوزش سردل او پیشگیری کنید.

در صورتی که یکی از موارد زیر رخ داد، توصیه می‌کنیم حتما با متخصص اطفال تماس بگیرید:

• وزن کودک افزایش پیدا نمی‌کند
• با شدت تف می‌کند به طوری که منجر به بیرون پریدن محتویات معده از دهان او می‌شود (استفراغ پرتابه‌ای)
• تف کردن مایع زرد رنگ
• تف کردن خون و یا موادی که شبیه دانه های قهوه باشد
• اجتناب از غذا خوردن
• در مدفوع او خون مشاهده کردید
• مشکلات تنفسی دارد
• استفراغ را در سن ۶ ماهگی یا دیرتر آغاز کند.

در اینجا اطلاعاتی برای کمک به آمادگی شما هنگام مراجعه به پزشک و انتظاراتی که از پزشک خود دارید ارائه می گردد:

هرگونه علائمی که نوزاد شما تجربه کرده است را یادداشت نمایید و لیستی از اطلاعات کلیدی تهیه نمایید.

• یادداشت کنید که چه زمانی فرزندتان غذا را برمیگرداند و تف می کند.
• آیا در تمام زمان ها کودک شما تغذیه می کند؟
• چه مقدار مایعات فرزند شما برمی گرداند؟
• آیا اینگونه به نظر می رسد که فرزند شما هر چیزی که تغذیه می کند را برمیگرداند؟
• هر چند وقت یکبار به فرزندتان غذا می دهید؟
• هر بار غذا خوردن فرزندتان چه مدت طول می کشد؟
• در طول غذا خوردن فرزندتان چند مرتبه آروغ می زند؟
• آیا کودک شما از شیر مادر تغذیه می کند؟ اگه پاسخ منفی است از چه نوع فرمول غذایی استفاده می کنید؟
• چگونه فرمولاسیون غذایی را تهیه می کنید؟ ایا اخیرا فرمولاسیون غذایی را عوض کرده اید؟

چنانچه پزشک کودک شما مشکل جدی تری را پیش بینی کند، آزمایشات تشخیصی شامل موارد زیر است:

• اولتراسونیک: این تست برای تشخیص گرفتگی بین دریچه بین معده و روده کوچک استفاده می شود (تنگی پیلور)
• تست های آزمایشگاهی: تست های متعدد خون و اوره به تشخیص و یا رد کردن دلایل احتمالی تکرار استفراغ و اضافه نکردن وزن کمک می کند.
• بررسی PH مری: برای تعیین اینکه آیا کج خلقی، بی نظمی های خواب و یا سایر علائمی که با رفلاکس اسید همراه استٰ اندازه گیری میزان اسیدیته مری فرزندتان می تواند کمک کننده باشد. پزشک یک لوله باریک را از طریق بینی یا دهان کودک، به مری وارد می کند. لوله به وسیله ای وصل می شود که اسیدیته را رصد می کند. ممکن است نیاز به باقی ماندن فرزند شما در بیمارستان باشد تا تحت نظر قرار بگیرد.
• مجموعه گوارش فوقانی: در صورتیکه پزشک به تنگی مری مشکوک باشد، عکسبرداری اشعه ایکس از قسمت فوقانی دستگاه گوارش توصیه می‌شود. قبل از عکسبرداری اشعه ایکس مایع سفید رنگ گچی (باریم) به کودک خورانده می‌شود. باریم معده را می پوشاند و اجازه می دهد موارد غیر نرمال در تصویربرداری اشعه ایکس واضح تر جلوه کنند.
• اندوسکوپی فوقانی: پزشک کودک شما ممکن است از این روش برای تشخیص و یا حذف مشکلات احتمالی در مریٰ مانند باریک شدن (تنگی) و یا التهاب (ایزوفاِژیت) استفاده نماید. پزشک یک لوله مخصوص مجهز به لنز دوربین و چراغ را از طریق دهان فرزند شما وارد مریٰ معده و قسمت ابتدایی روده کوچک می کند. نمونه هایی از هر بافت مشکوک برای بررسی و آنالیز برداشته می شود. برای نوزادان و کودکان آندوسکوپی معمولا تحت بی هوشی عمومی انجام می شود.