آنفولانزا در نوزادان

آنفولانزا یک عفونت ویروسی بسیار مسری است و یکی از بیماری‌های شدید در فصل زمستان است. آنفولانزا عفونت ویروسی دستگاه تنفسی فوقانی است که شامل بینی، لوله‌های نایژه‌ای و ریه‌ها است. آنفولانزا می‌تواند کودک را در هر سنی مریض کند. آنفولانزا در کودکان ممکن است به عفونت سینوسی، عفونت گوش، ذات الریه یا حتی مرگ منجر شود. اگر چه بیشتر افراد، از جمله کودکان، کمتر از یک هفته به بیماری آنفولانزا مبتلا هستند، اما برخی از آنها بیماری جدی‌تری دارند و ممکن است نیاز به بستری شدن داشته باشند.

آنفولانزا عفونت حاد ناشی از هر یک از سه نوع ویروس آنفلوانزا  A ، B  یا C است:

• انواع آنفولانزای A و B موجب بیماری‌های همه‌گیر تنفسی می‌شوند که تقریبا در هر زمستان رخ می‌دهد. آنها اغلب منجر به افزایش میزان بستری شدن و مرگ می‌شوند. پزشکان با تمرکز روی نوع A و B تلاش می‌کنند تا گسترش آنفولانزا را کنترل کنند. یکی از دلایلی که آنفولانزا یک مشکل باقی مانده، این است که ویروس‌ها مرتبا در حال تغییر ساختار خود هستند. این به این معنی است که کودکان هر ساله در معرض انواع جدید ویروس قرار می‌گیرند.
• آنفولانزا نوع C یا باعث بیماری بسیار خفیف تنفسی شده و یا کلا هیچگونه علائمی ندارد. این بیماری همه گیر نیست و تاثیر شدید بهداشت عمومی که انواع آنفولانزای A و B دارند را ندارد.

ویروس آنفولانزا به طور مداوم تغییر می‌کند (جهش دارد)، که به ویروس کمک می‌کند تا وارد سیستم ایمنی بدن کودکان و بزرگسالان شود. افراد بدون توجه به سن می‌توانند دچار آنفولانزا شوند.

آنفولانزا چگونه منتشر می‌شود؟

ویروس‌های آنفولانزا در بینی و گلو یافت می‌شوند و به طور کلی از فردی به فرد دیگر از طریق تنفس منتقل می‌شود. این بدان معنی است که کودک می‌تواند آنفولانزا را با تماس با یک فرد آلوده که عطسه یا سرفه کرده است، بگیرد. بچه‌ها ممکن است آنفولانزا را از خواهر و برادر، پدر و مادر، دیگر اعضای خانواده، همبازی‌های یا مراقبین خود بگیرند. میکروب‌ها معمولاً به یکی از سه روش زیر منتشر می‌شوند:

• تماس مستقیم: مانند بوسیدن، لمس کردن یا گرفتن دست‌های یک فرد آلوده. اگر ویروس داشته باشید این ویروس در بینی، دهان، چشم‌ها یا بر روی پوست شما قرار دارد. با لمس کردن افراد دیگر، این ویروس را منتقل می‌کنید.
• تماس غیر مستقیم به معنای لمس کردن چیزی: یک اسباب بازی، دستگیره‌ی در یا دستمال استفاده شده که توسط فرد آلوده لمس شده و میکروب را بر روی خود دارد. برخی از میکروب‎ها، مانند میکروب‎هایی که باعث سرماخوردگی یا اسهال می‌شوند، می‌توانند برای چند ساعت بر روی سطوح باقی بمانند.
• برخی از میکروب‌ها از طریق هوا و در زمانی که فرد سرفه یا عطسه می‌کند منتشر می‌شوند. قطرات ناشی از عطسه یا سرفه‌ی یک فرد ممکن است به بینی یا دهان فرد دیگر برسد.

معمولا کودکان مبتلا به آنفولانزا 24 ساعت قبل از شروع علائم و در طول زمانی که بیشترین علائم را دارند، بیشترین واگیر را دارند. به همین دلیل است که جلوگیری از گسترش آنفولانزا به ویژه در بین کودکان سخت است زیرا آنها همیشه نمی‌دانند که بیمار هستند، در حالی که هنوز بیماری را گسترش می‌دهند. خطر انتقال عفونت به دیگران معمولا در روز هفتم عفونت متوقف می‌شود.

سرماخوردگی و آنفولانزا 2 بیماری متفاوت هستند. سرماخوردگی نسبتا بی‌ضرر است و با گذشت زمان خود به خود از بین می‌رود. آنفولانزا سریع‌تر از سرماخوردگی ضربه می‌زند و باعث می‌شود کودکان و نوزادان احساس ناخوشایندی داشته باشند. کودکان مبتلا به سرماخوردگی معمولا انرژی دارند تا بازی کنند و روال روزانه خود را حفظ کنند. کودکان مبتلا به آنفلوآنزا معمولا در رختخواب هستند. دوره کمون آنفولانزا 1-4 روز (متوسط 2 روز) است.

علائم عادی آنفلوآنزا عبارتند از:

• تب ناگهانی
• سرد بودن و لرزیدن
• سر درد
• دردهای عضلانی
• خستگی شدید
• سرفه خشک و گلو درد
• کم اشتهایی

کودکان مبتلا به آنفولانزا ممکن است علائم مشابه زیادی با بزرگسالان داشته باشند، اما ممکن است تفاوت‌هایی نیز وجود داشته باشد:

• ممکن است نوزادان و کودکان تب بالایی که قابل توضیح نیست و نشانه‌های دیگری از بیماری داشته باشند.
• بچه‌های جوان معمولا دمای بیش از 39.5 درجه سانتیگراد دارند و ممکن است تشنج‌های ناشی از تب داشته باشند، ازین رو ضروریست که دائماً یک تب سنج در منزل داشته باشید.
• ناراحتی و درد معده، استفراغ، اسهال در کودکان کم سن‌تر شایع است. قرمز شدن گوش و چشم نیز رایج است.
• در برخی موارد، التهاب ماهیچه‌ای می‌تواند منجر به درد شدید پا یا درد کمر شود.

تشخیص آنفولانزا

اگر آنفولانزا در طول فصل آنفولانزا رخ دهد، پزشک ممکن است به سادگی از مشاهده‌ی علائم معمول تب، بی‌حالی و مشکلات تنفسی در دستگاه تنفسی فوقانی تشخیص دهد که کودک آنفولانزا دارد.

پزشک ممکن است از خلط‌های بینی و گلو نمونه گرفته و برای تجزیه و تحلیل به آزمایشگاه بفرستد. در حال حاضر چندین کیت تشخیصی سریع با درجه نسبتا بالایی از دقت در دسترس هستند. نتایج به سرعت در همان حین که در مطب هستید مشخص می‌شوند. گاهی اوقات آنفلوآنزا با آزمایش‌های سریع مشخص نمی‌شود. برخی مواقع ممکن است یک فیلم اشعه‌ی ایکس قفسه سینه گرفته شود تا اطمینان حاصل شود که کودک مبتلا به ذات‌الریه نیست.

پیشگیری از آنفولانزا

واکسن جدید آنفولانزا هر ساله قبل از آغاز فصل آنفولانزا در دسترس است. همه‌ی کودکان با آغاز 6 ماهگی باید هر سال واکسن آنفلوانزا دریافت کنند.

واکسن آنفولانزا به صورت تزریقی در دسترس است. تزریق واکسن در کودک شش ماه تا هشت سال با دو دوز با فاصله حداقل 4 هفته تزریق می‌شود و در صورت سابقه قبلی تزریق واکسن با دوز مناسب، یک نوبت کفایت می‌کند. برای کودکان بالای هشت سال فقط یک نوبت تزریق می‌شود. برای اطمینان از اینکه کدام واکسن آنفولانزا برای کودک مناسب است با پزشک صحبت کنید. داروهای ضد ویروسی می‌توانند تجویز شوند تا به جلوگیری از نشانه‌های شدید طولانی مدت یا ابتلا به آنفلوانزا کمک کنند.

داروهای تب بر

اگر حال کودک شما از تب نامساعد است، دوزهایی از استامینوفن یا ایبوپروفن که توسط متخصص اطفال و با توجه به وزن و سن او تجویز می‌شود، می‌تواند حال او را بهبود ببخشد. ایبوپروفن برای کودکان شش ماه یا بالاتر تجویز می‌شود، اما هرگز نباید به بچه‌ای که دچار بی آبی بدن شده یا تهوع و استفراغ دارد، به صورت مداوم داده شود.

این نکته بسیار مهم است که هرگز نباید به کودکی که آنفولانزا دارد یا مشکوک به آنفولانزا است، آسپرین داد. آسپرین در هنگام درگیری با آنفولانزا موجب افزایش خطر ابتلا به سندروم ری پیشرفته می‌شود.

داروهای ضد ویروس

داروهای ضد ویروس برای درمان آنفولانزا با نسخه‌ی پزشک در دسترس هستند. متخصص اطفال ممکن است قادر باشد که آنفولانزا را با این داروها درمان کند. داروهای ضد ویروس اگر در یکی دو روز نخست آشکار شدن علائم بیماری مصرف شوند، به بهترین شکل عمل می‌کنند. با این حال، در برخی از بچه‌ها با ریسک بالای عوارض آنفولانزا، درمان می‌تواند دیرتر نیز شروع شود. در صورتی که کودک شما علائم زیر را دارد، در بیست و چهار ساعت نخست آشکار شدن علائم آنفولانزا با پزشک اطفال تماس گرفته و درباره‌ی داروهای ضد ویروسی مشورت کنید:

• دارای مشکل پزشکی اساسی مانند آسم، دیابت، بیماری سلول داسی شکل یا فلج مغزی است.
• کمتر از شش ماه دارد.
• کمتر از پنج سال و بخصوص کمتر از دو سال دارد.

آنفولانزا چقدر طول می‌کشد؟

پس از گذشت پنج روز، تب و دیگر علائم معمولاً ناپدید می‌شوند اما سرفه و عطسه ممکن است ادامه داشته باشد. تمامی علائم پس از یک یا دو هفته از بین می‌روند. با این حال، مهم است که آنفولانزا به صورت جدی درمان شود چرا که در صورت عدم درمان ممکن است به پنومونی و دیگر عوارض تهدید کننده‌ی حیات، بخصوص در بچه‌ها، بیانجامد.

جلوگیری از انتشار آنفولانزا

هیچ راه تضمین شده‌ای وجود ندارد (حتی واکسن زدن) که محافظت 100% در مقابل آنفولانزا را ایجاد کند، اما کارهای زیر احتمال انتشار ویروس‌ها را کاهش می‌دهد:

• دست‌های کودک را مرتب با آب و صابون بشویید، به خصوص بعد از استفاده از حمام، پس از سرفه یا عطسه و قبل از آماده کردن یا خوردن غذا.
• هرگز دستمال‌های استفاده شده را برندارید.
• کودک لیوان‌ها و ظروف غذاخوری را به صورت مشترک استفاده نکند.
• در زمان بیماری کودک در خانه مانده و از رفتن به مدرسه یا سر کار پرهیز کند.
• در زمان عطسه یا سرفه دهان و بینی خود را با دستمال بپوشانید، سپس دستمال را دور بیندازید. اگر دستمال در دسترس نبود در بازو یا دستان خود عطسه یا سرفه کنید تا از انتشار آن در هوا چلوگیری کنید.